روشهای کمی و کیفی ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای انواع ساختمانهای متداول شهری در ایران

زلزله به عنوان یک پدیده طبیعی ویرانگراست که هر ساله قسمتی از زمین را می لرزاند و خرابی به بارمی آورد. جهت کاهش این خسارت، احداث ساختمانهای مقاوم در برابر زلزله و مقاوم سازی ساختمانهای موجود ضروری است. هدف از انجام این تحقیق بررسی وضعیت آسیب پذیری لرزه ای ساختمانهای موجود به دو روش کیفی و کمی می باشد. پس از شناخت و بررسی روشهای مختلف ارزیابی ساختمانها در برابر زلزله، روش ارزیابی کیفی آریا با توجه به شرایط و وضعیت ساخت و ساز منطقه مورد مطالعه (شهر تبریز) برای ارزیابی اولیه برگزیده شده و با اصلاح و تکمیل مشخصات مورد نیاز دیگر، روش تکمیل شده آریا به عنوان روش اصلی ارزیابی انتخاب گردید. 200 ساختمان شهر تبریز (اعم از اسکلت بتن مسلح، اسکلت فلزی، بنایی) به طور تصادفی مورد ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای قرار گرفتند. در ارزیابی آسیب پذیری به روش کمی از دستورالعمل بهسازی لرزه ای ساختمانهای موجود استفاده شده است. یک ساختمان 3 طبقه اسکلت فلزی با بادبند که در شهر تبریز ساخته شده است به روش کمی مورد ارزیابی آسیب پذیری لرزه قرار گرفت. همچنین 3 ساختمان اسکلت بتنی با قاب خمشی و شکل پذیری متوسط با پلان مشابه و در مدلهای 4 و 7 و 10 طبقه مورد ارزیابی قرار گرفتند. ارزیابی کمی آسیب پذیری لرزه ای ساختمانهای با اسکلت بتنی و فلزی با استفاده از تحلیل استاتیکی غیرخطی (روش بار افزون) توسط نرم افزار etabs صورت گرفته است. هدف بهسازی، بهسازی مبنا و سطح عملکرد ایمنی جانی در نظر گرفته شده است. در انتها یک ساختمان یک طبقه بنایی با کلاف افقی و قائم که طبق استاندارد 2800 ساخته شده مطابق دستورالعمل تحلیل آسیب پذیری و بهسازی لرزه ای ساختمانهای بنایی غیرمسلح مورد ارزیابی قرار گرفته است. براساس نتایج بدست آمده در این تحقیق، ساختمانهای اسکلت بتنی با قاب خمشی متوسط و ساختمان اسکلت فلزی با بادبند در ردیف خسارت کم و ساختمان بنایی با کلاف افقی و قائم در ردیف خسارت زیاد قرار می گیرند